هر كس جعفر بن محمّدعليهما السلام را به كار و كوشش متصف ساخته اين‏ويژگى را با صفت زهد و طاعت وى مقرون كرده است. اينك برخى ازسخنانى را كه در اين باره از شخصيتهاى مختلف نقل شده است، بيان‏مى‏كنيم:
مالك. پيشواى مذهب مالكى، مى‏گويد: "جعفر از يكى از اين سه‏خصلت خارج نبود: يا نماز مى‏خواند يا روزه مى‏داشت و يا قرآن تلاوت‏مى‏كرد".(1)
و نيز گفته است:
"هيچ چشم و هيچ گوشى نديد و نشنيد و بر قلبى خطور نكرد كه‏انسانى از نظر علم و عبادت و پرهيزكارى برتر از جعفر بن محمّدالصادق‏عليه السلام باشد".(2) ابو الفتح اربلى وزير گويد:
"جعفر بن محمّد، نفس شريف خود را وقف عبادت كرده و آن را برطاعت و زهد واداشته بود و خود را به دعا وتهجد و نماز و تعبد مشغول‏ساخته بود".
يكى از معاصران آن‏حضرت روايت مى‏كند كه ابو عبداللَّه الصادق را درمسجد النبى‏صلى الله عليه وآله به حال سجده ديدم. نشستم و چون ديدم سجده‏آن‏حضرت به درازا انجاميد با خودم گفتم كه تا وقتى امام در سجده است‏به گفتن تسبيح مشغول شوم. به گفتن ذكر سبحان ربى و بحمده استغفر ربى‏و اتوب اليه پرداختم.
سيصد و شصت و چند بار اين ذكر را گفته بودم كه‏امام سر از سجده برداشت.(3)
اوجبّه خشن و كوتاهى از پشم دربرمى‏كرد و حلّه‏اى بر روى جامه‏اش‏مى‏پوشيد و مى‏فرمود: ما جبّه پشمين را براى خدا مى‏پوشيم و حلّه رابراى شما.(4)
آن‏حضرت را مى‏ديدند كه پيراهنى درشت بافت و خشن در زيرجامه‏اش به‏تن كرده و روى آن جبّه‏اى پشمين پوشيده و روى آن هم‏پيراهنى درشت بافت دربركرده است.
به ميهمانانش گوشت مى‏خورانيد و خود گوشتها را با دست خويش‏پاك مى‏كرد، امّا خوراك خودش سركه و زيتون بود و مى‏فرمود: اين‏خوراك ماست، خوراك پيامبران.(5)
---------------------------------------------
1) و 2 - تهذيب التهذيب، ج‏2، ص‏105.
2)
3) اعيان الشيعه، ج‏4، ص‏138.
4) الامام الصادق - علّامه مظّفر، ج‏1، ص‏270.
5) الامام الصادق - علّامه مظّفر، ج‏1، ص‏270.
---------------------------------------
نويسنده: آيت الله حاج سيد محمد تقى مدرسى
مترجم: محمد صادق شريعت