امروز، وقتی خورشید، سر از بالین کوه‏ ها بردارد و طلوع کند، همتای خود را در زمین خواهد یافت؛ مولای نخلستان‏ های سکوت و چاه، مولای شبگرد کوچه ‏های کوفه را که بار امانت بر دوش، خلافت خدا را بر زمین مجسم خواهد کرد.
فردا، یتیمان، طعم نان دست ‏های فاطمه را در بخشش شبانه او، بی ‏منّت خواهند چشید.
ببار ای ابر رحمت؛ که میلاد تو، آغازگر انگشتان ذوالفقاری نور است و فتح خیبر، دری است که به روی بازوان عدالت گشوده است تا آن را برای همیشه، در تاریخ قلوب مؤمنین ثبت کنی.
تا که بر لب نامت ای زیباترین، می ‏آورم  آسمان‏ها را تو گویی بر زمین می‏ آورم
تو طلوع آفتابی، من اذان مغربم  زیر لب نام امیرالمؤمنین می ‏آورم

رزیتا نعمتی

نوشتن دیدگاه