چلچله‏ ها به تمنّای پاسخ او، آمدن بهار را نوید می‏دهند. او که مهربانی را نثار عالمیان می‏کند و لاله‏ ها در دشت دلدادگی از عشق او شور زندگی می‏گیرند. او که در کوچه باغ باورمان ماندنی و جاویدان است. او که قوهای سپیدبال آرام دریایی، صبحشان را با نام او آغاز می‏کنند. او که آفاق پرواز همه پرندگان مهاجر است. او که تجلّیِ هستی و مظهر ایمان است. او که شهر دلمان همراه با نفس پاک او نفس می‏کشد و نبض هستی ‏اش به تپش می ‏افتد. او که دنیا از برای جلوه تمام وجودش کوچک بود و هست. او که پایان شام انتظارمان و صبح صادق شام تارمان بود. آری، علی بهار جاودانی سال‏ های زندگیِ همه ما انسان‏هاست.
-------------------------------
ماهنامه  گلبرگ 42

نوشتن دیدگاه