53   « ذلِكَ بِأَنَّ اللّه‏َ لَمْ يَكُ مُغَيِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَها عَلى قَوْمٍ حَتّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَأَنَّ اللّه‏َ سَمِيعٌ عَلِيمٌ »
ترجمه :
53. و اين سببِ آن اين است كه خداوند چنين خدايى نيست كه تغيير بدهد نعمتى را كه به قومى انعام فرموده تا اينكه آن‏ها تغيير بدهند آنچه به نفوس خود بودند؛ يعنى كفر و عصيان پيدا كنند و به درستى كه خداوند شنوا
و داناست. «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِى لَشَدِيدٌ»[1].
شكر نعمت نعمتت افزون كند
كفر نعمت از كفت بيرون كند
تفسير :
[كفر و ناسپاسى عامل تغيير نعمت‏ها]
يكى از احكام عقليه بلكه از ضروريات اوليه شكرِ مُنْعم است. شكر به معنى قدردانى و صرف كردن نعمت در آنچه غرضِ منعم تعلق گرفته، نِعَمِ الهى را صرف در طاعت نمودن، و كفران آن صرف در معاصى است. مثلاً صرف
نعمت اعضاى بدن مثل چشم و گوش و لسان و دست و پا و ساير اعضا اگر صرف در عبادات موظفه بر آن اعضاء نمود شكر است و اگر صرف در معاصى نمود كفران است و موجب سلب آن نعمت و تبديل به نقمت مى‏شود، ارسال انبيا و انزال كتب و جعل احكام بزرگ‏ترين نعمِ الهى است، اگر ايمان آوردند و اطاعت كردند و اخذ نمودند سعادتمند و رستگار و مشمول نعم الهى در دنيا و آخرت مى‏شوند و اگر مخالفت نمودند و رد كردند و ايمان نياوردند دچار بليّات دنيوى و عقوبات اخروى مى‏كردند، لذا مى‏فرمايد: «ذلِكَ بِأَنَّ اللّه‏َ»؛ اين بلياتى كه بر امم سابقه و بر اين امت نازل شد براى اين است كه خداوند «لَمْ يَكُ مُغَيِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَها عَلى قَوْمٍ» مثل نعمت انبيا و ايمان و توفيق و نعم دنيويه از صحت و سلامت و وسعت و غير اين‏ها از نعم.
«حَتّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ»؛ ايمان را به كفر، اطاعت را به معصيت، تقوا را به طغيان صرف كردند، اموال و ساير نعمت‏ها را در مصرف حرام البته خدا هم آن نعمت را از او سلب مى‏كند و تبديل به نقمت و عذاب مى‏فرمايد.
«وَأَنَّ اللّه‏َ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»؛ هم كلمات شما را مى‏شنود و هم به افعال و ظاهر و باطن شما آگاه است.
-----------------------------------------------------------
[1] .  كه هرآينه اگر شكر كرديد من براى شما زياد مى‏كنم و هر آينه اگر كفران كرديد محققاً عذاب من شديد و سخت است. سوره ابراهيم: آيه 7 .

نوشتن دیدگاه