12   « إِذْ يُوحِى رَبُّكَ إِلَى الْمَلائِكَةِ أَنِّى مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا سَأُلْقِى فِى قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ وَاضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنانٍ»
ترجمه :
12. زمانى كه وحى شد از جانب خداوند به ملائكه كه من با شما هستم و شما را يارى مى‏كنم، پس محكم كنيد قلوب مؤنين را در امر جهاد، زود باشد كه در قلوب كفار القاى رعب كنم، پس بزنيد فوق گردن‏ها را كه سرها از بدن‏ها جدا شود و بزنيد از آن كفار تمام انگشتان كه نتوانند حربه و سلاح دست بگيرند.
[ سرّ كشتن بعضى و زنده گذاشتن بعضى ديگر ]
گفته‏ايم ملائكه و معصومين مثل امير المؤنين عليه‏السلامو ابى عبد اللّه‏ عليه‏السلامكسانى كه در نسل آن‏ها مؤنى پيدا نمى‏شود او را به قتل مى‏رسانند و اما اگر در نسل او ولو هفتاد پشت يك نفر مؤن به وجود بيايد او را نمى‏كشند فقط ملائكه انگشتان آن‏ها را مى‏زدند كه فلج شوند.
تفسير :
«إِذْ يُوحِى رَبُّكَ إِلَى الْمَلائِكَةِ أَنِّى مَعَكُمْ»، مكرر گفته شده كه ممكن در هر حالى كه هست احتياج به واجب بالذات دارد، تا مشيّت حق تعلق نگيرد هيچ فعلى از او صادر نشود، حدوثاً و بقاءً محتاج است سيّما بنا بر قول به حركت جوهرى كه آن به آن افاضه وجود مى‏شود.
«فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا»؛ قلب مؤنين را محكم كنيد با جرأت هر چه تمام‏تر مقابلى با كفار كنند.
«سَأُلْقِى فِى قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ»، يكى از نصرت‏هاى الهى و معجزات نبى صلى‏الله‏عليه‏و‏آله القاى رعب و ترس است در قلوب كه از خود آن حضرت مروى است فرمود:
«نُصِرتُ بالرعب»[1].
چنان ترسى بر آن‏ها وارد شد كه فرار كردند: هفتاد نفر كشته، هفتاد مجروح، هفتاد اسير [ دادند و ] بقيه فرار كردند.
«فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ»؛ بالاى گردن كه سرها مثل گوى در ميدان افتاده.
«وَاضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنانٍ»، ضارب را نمى‏ديدند ولى سرهاى جدا شده و دست‏هاى قطع شده در ميدان ريخته شده.
--------------------------------------------------
[1] .  من به وسيله وحشتى كه خداوند در دل دشمنان انداخت، يارى شدم. مسند احمد بن حنبل: ج1، ص98، اثبات الوصية: ص16 ؛ الخصال : ص323 ؛ مستدرك الوسائل: ج2، ص531، ح10 و بحار الأنوار : ج16 ، ص323 .

نوشتن دیدگاه