اخبار وارده در فضيلت اين سوره مباركه از ابن بابويه[1] به سند خود از ابى بصير[2] از حضرت صادق عليه‏السلام فرمود: هر كس اين سوره را و سوره برائت را در هر ماهى تلاوت كند هرگز نفاق بر او داخل نمى‏شود و از شيعيان اميرالمؤنين عليه‏السلاممى‏گردد[3]. و از شيخ طوسى رحمه‏الله[4] به سند خود از حلبى[5] از آن حضرت فرمود:
«سورة الأنفال فيها جدع الأنف»[6].
«جدع» به معنى قطع است. و مراد ممكن است قطع دماغ معاندين باشد چون مشتمل است بر خصوصياتى كه در اين سوره بر اهل بيت معين فرموده يا احكام مشكله است كه بر عامّه سخت است تحمّل آن.
و از عياشى[7] از پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله روايت شده فرمود هر كه قرائت كند سوره انفال را، فرداى قيامت و شيعيان او از موائد بهشتى مى‏خورند تا خلايق از حساب فارغ شوند[8].
و از كتاب خواص القرآن از پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله روايت شده كه هر كه اين سوره را تلاوت كند من روز قيامت او را شفاعت مى‏كنم و شهادت مى‏دهم كه او برى است از نفاق و به عدد هر منافقى حسنه براى او نوشته مى‏شود[9]. و كسى كه بنويسد و پيش خود گذارد در هر محكمه نزد حاكم برود حق خود را مى‏گيرد و حاجتش برآورده مى‏شود و هر كه با او دورى كند و منازعه كند او ظفر پيدا مى‏كند و مسرور مى‏شود و اين سوره قلعه محكمى مى‏شود براى او[10]. الى غير ذلك از اخبار.
-------------------------------------------------------
[1] .  مختصرى از زندگى نامه وى در همين تفسير ، ج1 ، ص85 گذشت .
[2] .  مختصرى از زندگى نامه وى در همين تفسير ، ج1 ، ص268 گذشت .
[3] .  تفسير عياشى  :ج2 ، ص51 ، ح1 و تفسير البرهان : ج3 ، ص264 ، ح3 .
[4] .  ر . ك : همين تفسير : ج1 ، ص88 .
[5] .  ابو جعفر محمد بن على بن ابى شعبه حلبى كوفى    ـ 148ه  او فقيه و مفسر بود . حلبى و برادرانش با حلب تجارت مى‏كردند از اين رو آنان را « حلبى » خواندند . خاندان ابى شعبه حلبى از بهترين شاخه‏هاى شيعه و استوارترين خانه‏هايى هستند كه به ريسمان محكم اهل بيت چنگ زده‏اند . ابو جعفر از برادرش عبيداللّه‏ بن على حلبى و زراره روايت نقل مى‏كند و ابان از عثمان احمر ، منصور بن حازم بجلى ، اسحاق بن عمار ، منصور بن يونس ، عبدالرحمان بن حجّاج بجلى ، ايوب بن حر ، عبداللّه‏ بن مُسكان و ديگران از او روايت نقل مى‏كنند . او از بزرگان شيعه و فقيه و ثقه بود كه در سلسله سند بسيارى از روايات منقول از اهل بيت  عليهم‏السلام كه به 121 مورد مى‏رسد ، نام قرار داد . او كتابهايى دارد از جمله : كتاب التفسير ، كتاب مبوّب فى الحلال الحرام . گفته شده محمد حلبى در زمان زندگانى امام صادق  عليه‏السلام درگذشته است . موسوعة طبقات الفقهاء : ج2 ، ص513 و معجم رجال الحديث : ج17 ، ص325 ، شماره 11292 .
[6] .  سوره انفال قطع بينى مخالفين است. تهذيب الأحكام: ج4، ص133، ح371؛ كافى: ج1، ص544، ح6؛ تفسير عياشى: ج2، ص51، ح3 . دو منبع آخر به اين صورت آورده‏اند : « سورة الأنفال جدع الأنف » .
[7] .  مختصرى از زندگى نامه وى در همين تفسير ، ج1 ، ص389 گذشت .
[8] .  تفسير عياشى: ج2، ص51، ح1؛ مجمع البيان: ج4، ص794، و تفسير الصافى: ج2، ص392.
[9] .  مجمع البيان: ج4، ص794؛ تفسير نور الثقلين: ج3، ص5، ح3 .
[10] .  تفسير البرهان: ج3 ، ص264، ح5 .

نوشتن دیدگاه