30 «وَلَوْ تَرى إِذْ وُقِفُوا عَلى رَبِّهِمْ قالَ أَ لَيْسَ هذا بِالْحَقِّ قالُوا بَلى وَرَبِّنا قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ»
ترجمه :
30. و اگر مى ديدى زمانى كه واقف شدند اين كفار بر پروردگار خود فرمود: آيا نيست اين (بعث قيامت) به حق؟ گفتند: بلى، حق است قسم به پروردگار ما! فرمود: پس بچشيد عذاب را به سبب آنچه بوديد كافر مى شديد.
تفسير :
«وَلَوْ تَرى إِذْ وُقِفُوا عَلى رَبِّهِمْ» راجع به قيامت است و روز بعث كه اينها منكر بودند به قرينه «قالَ أَ لَيْسَ هذا بِالْحَقِّ» كه اسم اشاره راجع به همان است كه تكذيب مى كردند و تعبير به «إِذْ وُقِفُوا» به صيغه ماضى ، مفسرين گفتند مضارع محقق الوقوع حكم ماضى دارد ، لكن مى توان گفت كه جمله «وَلَوْ تَرى» كه مضارع است اشاره به رؤیت حضرت رسالت است در قيامت. كلمه «إِذْ» زمانيه است و البته زمان رؤت شىء بعد از وقوع آن شىء است ؛ تا واقع نشود قابل رؤیت نيست. پس مفاد اين جمله اين است كه ، در روز قيامت موقعى كه مى بينى كه اينها واقف شده اند بر پروردگار و بالجمله ، وقوف آنها ماضى بودن آن نسبت به زمان رؤیت است.
«قالُوا بَلى» در جواب نفى اگر «نعم» گفته شود تصديق نفى است و اگر «بلى» گفته شود اثبات است ؛ مثل «أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى»[1]، و در جواب اثبات عكس است؛ مثل «إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنّا نَحْنُ الْغالِبِينَ * قالَ نَعَمْ»[2].
«و ربّنا» صيغه قسم باللّه و تاللّه [و] واللّه، واو، واوِ قسم است. «قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ»فاعل «قال» و مرجع ضميرْ «ربّهم» است كه قبلاً ذكر شده و اينكه گفتند ملك است وجهى ندارد و ذكرى قبلاً نشده از ملك و تعبير به «ذوق» شايد اين باشد كه قوّه ذائقه بيش از ساير قوا مثل باصره، شامّه، سامعه، لامسه درك حقيقت شىء را مى كند.«بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ»، كافر به روز جزا بودند كه گفتند: «وَما نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ».
[ دلايل بعث در روز قيامت ]
و مراد از «ما» در كلمه «بِما» همان بعث است، و «باء» سببيه است ؛ يعنى سبب و علت عذاب همان انكار بعث است، و ادلّه بعث قطع نظر از آيات قرآنى ، كه متجاوز از هزار آيه [است] ، و از اخبار متواتره و ضرورت دين اسلام بلكه جميع اديان بسيار است، زيرا اگر بعث نباشد ارسال رسل و انزال كتب و جعل احكام و انذار و تبشير و وعد و وعيد لغو مى شود و فرق بين مؤمن و كافر، مطيع و عاصى، ظالم و مظلوم، عادل و فاسق، سعيد و شقى برداشته مى شود و تفصيل اينها را در كلم الطيب داده ايم ، مراجعه فرماييد[3].
*=**=**=**=**=**=**=**=**=**=**=**=**=**=*
[1] . آيا نيستم پروردگار شما ؟ گفتند : بلى. سوره اعراف: آيه 172.
[2] . محققاً از براى ما اجر و مزدى قرار مى دهى اگر بوده باشيم ما غالبين ؟ گفت : آرى . همان: آيات 113 ـ 114.
[3] . ر.ك : الكلم الطيب ، ص 603 ـ 633 .