24 «انْظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ»
ترجمه :
24. ببين چگونه دروغ گفتند بر نفوس خود و از دست آن‏ها رفت و مفقود شد آنچه را كه بودند افترا مى‏ بستند.
تفسير :
«انْظُرْ» از روى تعجب نگاه كن ببين «كَيْفَ كَذَبُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ» كه چگونه دروغ مى ‏گويند بر خودشان كه اين يك دروغ بزرگى است، مثل اينكه منافق كه ذره ‏اى ايمان نداشته باشد و بگويد مؤمن هستم، يا فاسقى دعوى عدالت يا بخيلى دعوى سخاوت، جبانى [= ترسويى] دعوى شجاعت، دشمنى دعوى دوستى، مرائى ‏اى دعوى خلوص [بكند] و هكذا.
«وَضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ» فاعل «ضَلَّ» «ما» در «ما كانُوا» است كه عبارت از اصنام و آلهه آن‏هاست. فرداى قيامت از دست آن‏ها مى ‏رود، هر چه بگردند كه به وسيله آن‏ها نجات يابند آن‏ها را پيدا نمى ‏كنند. تا موقعى كه در جهنم وارد شدند آن‏ها را مى ‏بينند كه در عذاب هستند و به آن‏ها افترا بسته بودند و خداى خود مى ‏دانستند.

نوشتن دیدگاه