83  « وَ إِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرى أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ يَقُولُونَ رَبَّنا آمَنّا فَاكْتُبْنا مَعَ الشّاهِدِينَ»
ترجمه :
83. و زمانى كه شنيدند اين نصارا آنچه كه بر پيغمبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله از قرآن نازل شده، مى ‏بينى كه چشم‏ هاى آن‏ها ريزش مى ‏كند از اشك از آنچه معرفت پيدا كردند از حق، مى ‏گويند: پروردگارا! ما ايمان آورديم، ما را بنويس با شاهدين.

[ مسلمان شدن فرستادگان نجاشى ]
«وَ إِذا سَمِعُوا» مراد تمام نصارا نيست، زيرا خبر از قضيه خارجيه مى‏ دهد كه واقع شده، بلكه مراد همان قسّيسين هستند كه نجاشى فرستاده بود براى مدينه كه تحقيق حال پيغمبر كنند، موقعى كه شرفياب شدند و شنيدند «ما أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ»از آيات شريفه قرآن و معجزه بودن آن را درك كردند و حقانيت پيغمبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله بر آن‏ها ثابت شد و ايمان آوردند. «تَرى أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ»«افاضه» به معنى ريزش پى در پى است؛ يعنى اشك از اطراف چشم آن‏ها ريزش داشت «مِمّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ» كه حق برآن‏ها معلوم شد و اين گريه و بكاى اين‏ها ، يا از روى شوق بوده، چنانچه كلمه «مِمّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ» دلالت دارد كه از ضلالت نجات يافتند و به شاهراه حقيقت افتادند و سعادتمند شدند، يا براى اين بوده كه نمى ‏توانستند در خدمت حضرت رسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله بمانند، ناچار بودند كه به حبشه مراجعت كنند و به نجاشى حقايق را بيان نمايند و از فيض حضور آن حضرت محروم مى ‏شدند، يا براى اعمال و كردار آن‏ها بوده كه در زمان كفر از آن‏ها صادر شده.
«يَقُولُونَ» ؛ در همان گريه مى ‏گفتند: «رَبَّنا آمَنّا» آن هم چه ايمان با حقيقتى كه هيچ ‏گونه غرض دنيوى و فوايد مادى نداشتند و از خوف و ترس نبوده، مثل كفار قريش بعد از فتح مكه ، بلكه با كمال ميل و رغبت ايمان آوردند.
«فَاكْتُبْنا» در دفتر الهى كه فرداى قيامت باز مى‏ شود و نامه هر كس به دست او داده مى ‏شود «مَعَ الشّاهِدِينَ»؛ از شهادت دهندگان به وحدانيت حق و رسالت حضرت خاتم و حقانيت اسلام و نزول قرآن و تصديق به جميع ما جاء به النبى صلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله و ساير عقايد حقه حقيقيّه.

نوشتن دیدگاه