سُلَيم بن قيس نقل کرده: كه عمر بن خطاب در يكسال نصف حقوق همه كارگزارانش را به عنوان غرامت (و كمبود بودجه و ماليات) برداشت، ولى حقوق قنفذ را به طور كامل پرداخت، سُلَيم مى‏گويد به مسجد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)رفتم گروهى را ديدم در گوشه‏اى نشسته‏اند، همه آنها از بنى‏هاشم بودند، جز سلمان و ابوذر و مقداد و محمد بن ابى‏بكر و عمر بن ابى‏سلمه و قيس بن سعد بن عُباده، در اين جلسه، عباس (عموى پيامبر) به على (علیه السلام) گفت: «چرا عمر مانند همه كارگزارانش، از حقوق «قُنفذ» چيزى نكاست؟!»
حضرت على (علیه السلام) به اطراف خود نگاه كرد و سپس قطرات اشك از چشمانش سرازير شد، آنگاه در پاسخ عباس فرمود:
شَكَّرَ لَهُ ضَرْبَه ضَرَبَها فاطِمَه بِالسَّوْطِ فَماتَتْ وَ في عَضُدِها اَثَرهُ كَاَنَّهُ الدُّمْلُجْ.
« حقوق قفنذ را كم نكرد، تا از او تشكّر نمايد بخاطر ضربت تازيانه‏اى كه او بر فاطمه (سلام الله علیها) نواخته بود، كه وقتى فاطمه (سلام الله علیها)از دنيا رفت، اثر آن تازيانه در بازوى او وجود داشت و همانند بازوبند، نمايان بود».

نوشتن دیدگاه