دليل ديگرى كه «وليه اللَّه» بودن حضرت صديقه زهرا (سلام الله علیها)را اثبات مى‏كند، استقلال اوست در موضوع صلوات فرستادن بر آن حضرت و كيفيت زيارتش، كه همانند صلوات بر پيامبر اكرم و اميرالمؤمنين و حسنين: و زيارات آنان است؛ يعنى همانگونه كه به صلوات بر آن چهار وجود مقدس و زيارتشان امر شده است، نسبت به حضرت زهرا(سلام الله علیها) نيز در اين موارد، همگان مأمور و ماجورند. فاطمه (سلام الله علیها)كه مشمول آيه تطهير و از اهل‏بيت پيامبر اكرم- يعنى آل‏محمد(صلی الله علیه و آله وسلم) است- كيفيت صلوات بر او را رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) بصراحت چنين بيان داشته است:
« لا تصلوا على الصلوه البتراء، فقالوا: و ما الصلاه البتراء؟ قال: تقولون اللهم صل على محمد و تمسكون، بل قولوا: اللهم صل على محمد و آل ‏محمد».[1]
«بر من صلوات بتراء (ناقص، دم بريده و بريده شده) نفرستيد. سوال شد: يا رسول‏اللَّه صلوات بتراء (بريده شده) چيست؟ فرمود: اينكه (بر من صلوات بفرستيد و بگوييد «اللهم صل على محمد»،) ولى درباره آل من ساكت باشيد. شما بايد بگوييد: اللهم صل على محمد و آل‏محمد».
صلواتى كه شامل على، فاطمه و حسنين : نباشد، مقطوع و بريده و مورد قبول خدا و رسولش نمى‏باشد. لذا حضرت صديقه زهرا(سلام الله علیها) هم‏رديف و برابر افرادى است كه جميع مسلمين باايمان جهان- از شيعه و سنى- هر شبانه روز در تشهد نمازهاى پنجگانه بر او درود مى‏فرستند؛ و او در اين مقام، همتاى محمد بن عبداللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم)، و على و حسنين : است؛ و همين لزوم صلوات بر فاطمه (سلام الله علیها) در هنگام اقامه نماز يك منقبت و فضيلت ساده نيست، بلكه نشانگر مرتبه اعلى و منصب والاى آن حضرت است كه اين چنين در جنب صاحبان رسالت و امامت قرار گرفته است. بدون ترديد بايد فاطمه(سلام الله علیها) خود وليه اللَّه و داراى مقام ولايت بوده باشد، تا هم‏رديف و همتاى اولياء خدا، مورد خضوع و مشمول صلوات و درود جميع مؤمنين جهان در هر زمان و مكان باشد.
پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله وسلم)مى‏فرمايد:
«من صلى عليك يا فاطمه! غفر اللَّه له والحقه بى حيث كنت من الجنه».[2]
«يا فاطمه هركس بر تو صلوات فرستد، خداى تعالى از او درگذرد، و او را در بهشت به من ملحق گرداند».
مقصود از تعبيرات «هم‏درجه شدن با رسول‏اللَّه»،« يا ملحق شدن به پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله وسلم) در بهشت»، و يا «همسايه بودن با آن حضرت» كه در روايات مكرر بكار رفته است، جمع شدن مؤمنين در مرتبه «درجه الايمان» است كه جامع تمام آن كسانى است كه با عقائد درست، و باايمان به آنچه از رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) به ما رسيده است، از جهان رفته‏اند. در آن درجه همه مؤمنين يكسانند و در كنار هم مى‏باشند؛ ولى جاى هيچ گونه ترديدى نيست كه مراتب و درجات ديگر كه شمار آنها برابر تعداد بشر و بسيار متفاوت است، كاملاً ملحوظ بوده، و مقام هركس مخصوص به خود او مى‏باشد.
در روايتى حضرت رسول اكرم (صلی الله علیه و آله وسلم)يكى از فضائل حضرت فاطمه(سلام الله علیها) را چنين بيان مى‏فرمايد:
« ... اتانى الروح؛ قال: ان فاطمه اذا قبضت و دفنت يسالها الملكان فى قبرها: من ربك؟ فتقول: اللَّه ربى. فيقولان: فمن نبيك؟ فتقول: ابى. فيقولان: فمن وليك؟ فتقول: هذا القائم على شفير قبرى على بن ابى‏طالب؛ الا و ازيدكم من فضلها؟! ان اللَّه قد و كل بها رعيلا من الملائكه يحفوظنها من بين يديها و من خلفها و عن يمينها و عن شمالها و هم معها فى حياتها، و عند قبرها و عند موتها يكثرون الصلاه عليها و على ابيها و بعلها و بنيها.
فمن زارنى بعد وفاتى فكانما زارنى فى حياتى، و من زار فاطمه فكانما زارنى، و من زار على بن ابى‏طالب فكانما زار فاطمه، و من زار الحسن والحسين فكانما زار عليا، و من زار ذريتهما فكانما زارهما...».[3]
« ... جبرئيل (روح) به نزد من آمد و گفت: هنگامى كه فاطمه قبض روح مى‏شود و دفن مى‏گردد، دو ملك در قبر از او سؤال مى‏كنند: پروردگار تو كيست؟ مى‏فرمايد: اللَّه پروردگار من است. سپس مى‏پرسند پيامبرت كيست؟ در پاسخ مى‏فرمايد: پدرم. آنگاه سؤال مى‏كنند ولى تو كيست؟ در جواب مى‏گويد: على بن ابى‏طالب، همين كسى كه در كنار قبرم ايستاده است. (سپس پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله وسلم)مى‏فرمايد): آيا باز هم فضائل ديگر زهرا را بيان كنم؟ (شايد پيامبر اكرم مى‏خواهد به اين وسيله تذكر دهد كه: در اين عالم، فاطمه تنها كسى است كه پدرش «رسول‏اللَّه» و همسرش «ولى اللَّه» است.) پيامبر اكرم در ادامه سخن خويش مى‏فرمايد: همانا خداى تعالى يك دسته از فرشتگان را براى محافظت فاطمه گماشته است،
تا از چهار طرف نگهبان او باشند؛ و اين ملائك در حال حيات، و هنگام مرگ او، و كنار قبرش پيوسته در خدمت او هستند، و كارشان صلوات فرستادن بر فاطمه و پدرش و همسر و فرزندان اوست. (يعنى در منطق ملائك و لسان فرشتگان صلوات بر پيامبر اكرم و على و حسنين8 همواره بايد با صلوات بر فاطمه (سلام الله علیها)توام باشد، و در اين منقبت نيز آن حضرت برابر و هم‏رديف آن چهار وجود مقدس ديگر مى‏باشد.) سپس پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله وسلم) چنين به سخن ادامه مى‏دهد:
هركس مرا بعد از وفاتم زيارت كند، مثل اين است كه مرا در حال حيات زيارت كرده است؛ و كسى كه فاطمه را زيارت كند، گويى مرا زيارت نموده است؛ و هركس على را زيارت نمايد مثل زيارت كردن حسنين است؛ و آن كسى كه زيارت كند ذريه آنان را، همانند زيارت خود آنان است...».
لذا زيارت حضرت عبدالعظيم را در شهر رى، با زيارت حسين بن على  (علیه السلام)در كربلا همانند دانسته‏اند، و اين مطلب را كه صلوات بر اهل‏بيت پيامبر: برابر با صلوات بر پيامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) است، علماى عامه هم عنوان كرده‏اند، مخصوصا موضوع صلوات بر فاطمه (سلام الله علیها)را، چنانكه سهيلى در كتاب الروض الانف در ذيل مطلبى مى‏نويسد:
« و من صلى عليها فقد صلى على ابيها».[4]
« هركس بر فاطمه صلوات فرستد، در حقيقت بر پدر او صلوات فرستاده است».
از حديثى كه نقل شد نيز وليه‏اللَّه بودن حضرت زهرا (سلام الله علیها) استنباط مى‏شود.
فاطمه زهرا (سلام الله علیها)«ثقل اصغر»
به اتفاق همه مسلمانان، رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم) درباره قرآن و عترت فرمودند: من دو چيز را به عنوان امانت و يادگار نزد امت مى‏گذارم، يكى قرآن، ديگرى عترت و اهل‏بيتم و شما تا زمانى كه به اين دو تمسك كنيد، گمراه نخواهيد شد، و اين دو از هم جدا نمى‏شوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند:
قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم): «انى تارك فيكم الثقلين ما ان تمسكتم به لن تضلوا بعدى ابدا، و هما كتاب اللَّه طرفه بيداللَّه و طرفه بايديكم، الثقل الاكبر، و عترتى اهل بيتى، والثقل الاصغر و لا يسبقوهم فتهلكوا فلا تعلموهم فانهم اعلم منكم و لن يفترقا حتى يردا على الحوض كهاتين»[5]
آرى ماترك و ارثيه رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم)اين دو چيز گرانبها و با ارزش یعنی قرآن و اهل بیت:  است كه در حقيقت ارثيه نبوت و رسالت از آدم تا خاتم مى‏باشد، كه حجت بالغه خداى سبحان است تا روز قيامت.
حديث شريف ثقلين از جمله احاديث معتبر و متواترى است كه حتى الفاظ آن هم به تواتر از رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم) رسيده است، به طورى كه هيچگونه شك و ابهامى در آن وجود ندارد، و با مراجعه به مآخذ و منابع روايى، اين حقيقت همانند آفتاب نيمروزى كه حتى افراد كور هم وجود آن را احساس مى‏كنند، روشن و آشكار است. اگر كسى اين حقيقت را منكر شود، خود را به كورى زده و اعشى‏منش است كه حقيقت آشكار را كتمان مى‏كند، كه البته درمان اين بيمارى بسيار دشوار و چه بسا ناممكن باشد.[6]
------------------------------------------------------------------------------
[1]- الصواعق المحرقه، ص 225، ينابيع الموده، ص 295.
[2]- بحار الانوار، ج 43، ص 55.
[3]- بشاره المصطفی ص139، بحارالانوار ج43،ص58.
[4]- الروض الانف، ج2،ص 196.
[5]- بحار الانوار ج 23 ص 106
[6]- فاطمه الگوی زندگی، ص 99.

نوشتن دیدگاه