مسأله شفاعت، چيزى است كه ريشه قرآنى و حديثى داشته و ضرورت مذهب به حساب مى‏آيد. بنابراين، يكى از شفعاى روز قيامت- آن هم در حد وسيع- حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)مى‏باشد كه در اينجا توجه شما را به مضمون دو حديث كه از طريق حضرت سلمان و جابر جعفى آمده است جلب مى‏كنم:
روزى سلمان به پيامبر (صلی الله علیه و آله وسلم)خدا گفت: اى مولاى من! تو را سوگند به خدا، از عظمت فاطمه (سلام الله علیها)در روز قيامت تعريفى بفرماييد.
پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلم)با تبسم رو به سلمان كرد و فرمود: سوگند به آن آفريدگارى كه جانم در دست اوست، فاطمه (سلام الله علیها)را در آن روز بر ناقه‏اى از ناقه‏هاى بهشت سوار مى‏كنند، جبرئيل و ميكائيل به ترتيب از راست و چپ او حركت مى‏نمايند. اميرالمؤمنين(علیه السلام) پيشاپيش و حسن و حسين(علیه السلام) از پشت سر، وى را همراهى مى‏كنند، تا بدين طريق فاطمه (سلام الله علیها) از پل‏صراط مى‏گذرد و پس از گفتگوهاى زياد، آنگاه خطاب مى‏رسد: فاطمه! هرچه مى‏خواهى بخواه. دخترم عرض مى‏كند:
اسالك ان لاتعذب محبى، و محبى عترتى بالنار، فيوحى اللَّه اليها: يا فاطمه! و عزتى و جلالى و ارتفاع مكانى، لقد آليت على نفسى من قبل ان اخلق السموات و الارض بالفى عام ان لااعذب محبيك و محبى عترتك بالنار.[1]
بار الهى! از تو مى‏خواهم علاقه‏مندان خود و فرزندانم حسن و حسين را در آتش مسوزان. خطاب مى‏رسد: يا فاطمه! سوگند به عزت و جلالم، دو هزار سال پيش از خلق آسمانها و زمين، بر خودم لازم كرده‏ام كه اين حاجت تو را برآورم.
جابر جعفى نيز به حضور امام باقر (علیه السلام) رسيده، عرض كرد: فدايت شوم، حديثى در مورد فاطمه (سلام الله علیها) بفرماييد، كه با نقل آن، شيعيان را خوشحال كنم.
حضرت فرمودند: در روز رستاخيز منابرى از نور براى پيامبران نصب مى‏گردد، كه منبر رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) از همه مجلل‏تر است و همچنين منبرهايى براى اوصيا در نظر مى‏گيرند كه جايگاه على (علیه السلام) از همه بالاتر مى‏باشد، آنگاه نوبت به فرزندان انبيا مى‏رسد كه مقام حسن و حسين (علیهم السلام) بس منيع‏تر است. سپس نوبت فاطمه (سلام الله علیها)فرامى‏رسد و او را با تجلیل و شكوه بى‏نظير به محشر آورند و كنار در بهشت قرار مى‏گيرد، ولى وارد آن نمى‏شود و مى‏گويد: خدايا! از تو مسالت مى‏دارم كه مقام مرا در همچو روزى براى اهل محشر معلوم كنى.
از جانب خدا ندا مى‏رسد: اى دختر پيامبر! برگرد به سوى اهل محشر و هر كه را از علاقه‏مندان خود يافتى شفاعت كن.
امام باقر (علیه السلام) مى‏فرمايند: به خدا سوگند، فاطمه (سلام الله علیها)شيعيان خويش را يكى پس از ديگرى انتخاب نموده و داخل بهشت مى‏نمايد، همان طورى كه پرنده‏ها دانه‏ها را برمى گزينند، و سپس شيعه‏هاى آن حضرت نيز، خود شفاعت نموده و علاقه‏مندان فاطمه (سلام الله علیها)را به بهشت داخل مى‏كنند...
در دنباله اين حديث امام پنجم مى‏فرمايند:
واللَّه لايبقى فى الناس الا شاك او كافر او منافق.[2]
سوگند به خدا، از امت اسلامى كسى باقى نمى‏ماند مگر افراد شکاک و كافر و منافق و ساير مردم مشمول شفاعت فاطمه مى‏گردند.[3]
-------------------------------------------------------
[1]- سفينه البحار، ج 2، ص 375.
[2]- عوالم، ج 11، ص 150- بحارالانوار، ج 43، ص 64، ح 57.
[3]- تحلیل سیره فاطمه زهرا 3،ص 272.

نوشتن دیدگاه