كيفيت خلقت يكسان چهارده معصوم : ، ايجاب مى‏كند كه در تمام شئون ولايت نيز رديف يكديگر باشند؛ لذا اثرات بغض و يا محبت، اطاعت و يا عصيان نسبت به هر معصومى برابر و يكسان با آثار و داد و يا عناد، سر پيچى و يا پيروى نسبت به هر يك از معصومين ديگر مى‏باشد. اخبار وارده در اين موضوع بسيار زياد و فوق‏العاده است و شيعه و سنى همگى به اين روايات معتقد بوده و به صحبت آنها اعتراف دارند. در اينجا چند روايت از اين دسته اخبار براى نمونه نقل مى شود:
« اخذ الرسول الاكرم (صلی الله علیه و آله وسلم) بيد الحسن والحسين، فقال: من احبنى و احب هذين و اباهما و امهما كان معى فى درجتى يوم‏القيامه».[1]
در اسنى المطالب، ابن اثير در اسدالغابه، ابوالمظفر در تذكره، محب‏الدين طبرى در «رياض» و «ذخائر»، ابن حجر عسقلانى در «تهذيب» و ابن‏حجر هيثمى در «صواعق».
ابن حجر هيتمى در تشريح حديث مذكور مى‏فرمايد:
« ليس المراد بالمعيه هنا المعيه من حيث المقام، بل من جهه رفع الحجاب...».[2]
اين دانشمند سنى بسيار نيكو مطلب را درك نموده است كه مى‏گويد: در اينجا كه پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله وسلم) مى‏فرمايد: هر كس مرا و على و زهرا و دو فرزندم حسن و حسين را دوست بدارد با من در روز قيامت هم‏درجه است، مبادا چنين به نظر آيد كه مقصود هم‏ مقام بودن با رسول خداست، بلكه مراد اين است كه چون هر مسلمان با ايمانى به على و اولاد على محبت داشته باشد، خداى تعالى او را به جوار رحمتش نزديك مى‏فرمايد، و در مركز لطف و احسانش قرار مى‏دهد، و پرده‏ها برداشته مى‏شود، در اين مقام رفع حجاب و بى‏پرده در محضر حق تبارك و تعالى قرار گرفتن، با پيامبر هم‏صف و همراه است.
ابن‏حجر آنگاه به سخن چنين ادامه مى‏دهد:
« ... نظير ما فى قوله تعالى: ]فأولئك مع الذين انعم اللَّه عليهم من النبيين والصديقن والشهداء والصالحين، و حسن اولئك رفيقا[[3]
« چنانكه خداى تعالى مى‏فرمايد: مسلمانان مؤمن، با انبياء و صديقين و شهدا و صالحين- كه خدا نعمتهاى خويش را به آنان عطا فرموده است- همگام و همراهند، و چه رفيقان نيكويى؛« و كاملاً روشن است كه در اين آيه يكسان بودن مقامات مطرح نيست بلكه مراد برابر بودن همه اهل ايمان است در معرض فيض، و در جلوه‏گاه رحمت، و بى‏پرده در محضر لطف و مرحمت خدا قرار گرفتن. وگرنه هر يك از انبيا، صديقين، شهدا، علما، صالحين، ابرار، اخيار، و مخلصون را مقامى خاص و جداگانه، و درجه و مرتبه‏اى مخصوص به خود مى‏باشد. پنج تن آل‏عبا : را نيز مرتبه و مقامى است بى‏نظير و مخصوص به خودشان كه هر پنج تن بطور يكسان در آن مشتركند، و هرگز كسى را به آن مقام والا راه نيست.
روايات ديگرى در اين مورد علماى سنى و شيعه نقل كرده‏اند كه برخى از آنها ذكر مى‏شود:
حضرت رسول اكرم (صلی الله علیه و آله وسلم) مى‏فرمايد:
« من احب هولاء (يعنى الحسن والحسين و فاطمه و عليا) فقد احبنى و من ابغضهم فقد ابغضنى».[4]
« هركس اينان يعنى حسن و حسين و فاطمه و على را دوست بدارد، مرا دوست داشته است، و كسى كه با اينان دشمنى كند، با من خصومت كرده است».
و درباره حضرت صديقه زهرا (سلام الله علیها)مى‏فرمايد:
« ... من آذاها فقد آذانى، و من آذانى فقد آذى اللَّه،»[5]
« و ذلك قوله تعالى ]ان الذين يوذون اللَّه و رسوله لعنهم اللَّه فى الدنيا و الاخره...[[6] و[7]
« هركس فاطمه را بيازارد مرا آزرده است، و هر کس مرا اذيت كند گويى خدا را آزرده است، چنانكه خداى تعالى مى‏فرمايد: (همانا آن كسانى كه خدا و رسول او را بيازارند، خدا آنان را در دنيا و آخرت لعنت كرده و از رحمت خود دور فرموده است)»؛ كه با توجه به فرمايش پيامبر اكرم آزار حضرت صديقه (سلام الله علیها)برابر است با ايذاء نسبت به خدا و رسول او.
رواياتى كه نقل شد و احاديثى كه از قول پيامبر اكرم در اين موضوع بيان مى‏شود، همگى عبارات كتب عامه است كه شيعه و سنى در صحت آنها متفق‏القول هستند:
« فاطمه بضعه منى، من اغضبها اغضبنى»
« فاطمه پاره تن من است، هر كس او را خشمگين كند، مرا به خشم آورده است».
« فاطمه بضعه منى، يوذينى ما آذاها، و يغضبنى ما اغضبها»،
«فاطمه پاره تن من است، آنچه فاطمه را بيازارد، مرا نيز آزرده مى‏سازد، و آنچه فاطمه را به خشم آورد مرا هم غضبناك مى‏كند».
« فاطمه بضعه منى، يقبضنى ما يقبضها، يبسطنى ما يبسطها»،
« فاطمه پاره تن من است، آنچه او را دلگير كند مرا گرفته خاطر مى‏سازد، و آنچه او را مسرور گرداند، مرا شاد مى‏نمايد».
« فاطمه بضعه منى، يوذينى ما آذاها، و ينصبنى ما انصبها»،
«فاطمه پاره تن من است، آنچه او را آزرده كند مرا مى‏آزارد، و آنچه او را به زحمت اندازد مرا دچار مشقت مى‏نمايد».
علماى فريقين روايات بسيار ديگرى از پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله وسلم) با مفهومى تقريبا همانند احاديث مذكور- ولى با عبارات مختلف- نقل كرده‏اند كه چند نمونه از آنها را در اينجا يادآور مى‏شويم:
« فاطمه بضعه منى، يسعفنى[8] ما يسعفها»، « فاطمه شجنه[9] منى، يبسطنى ما يبسطها، و يقبضنى ما يقبضها»، « فاطمه مضغه منى، من آذاها فقد آذانى»، « فاطمه مضغه منى، يقبضنى ما قبضها، و يبسطنى ما بسطها»، « فاطمه مضغه منى، يسرنى ما يسرها».[10]
------------------------------------------------------------
[1]- مسند احمد حنبل ج1 ص 77، سنن ترمذی،ج5،ص باب 21 ص 641.
[2]- الصواعق المحرقه ص 213.
[3]- نساء/ 69.
[4]- کنرالعمال، ج 12، ص 103،ح 34194.
[5]- اين قسمت از روايت در كتب عامه نيز موجود است. »مجاهد بن جبر« اين حديث را به اين صورت نقل مى‏نمايد:
«خرج النبى 6و هو آخذ بيد فاطمه، فقال: من عرف هذه فقد عرفها، و من لم يعرفها فهى فاطمه بنت محمد 6، و هى بضعه منى، و هى قلبى و روحى التى بين جنبى، فمن آذاها فقد آذانى، و من آذانى فقد اذى اللَّه».(الفصول المهمه ص 139، نزهه المجالس ج2،ص 228، نور الابصار ص 41).
[6]- احزاب/ 57.
[7]- متن كامل اين روايت كه در تفسير قمى درج است چنين است:
«من آذاها فى حياتى كمن آذاها بعد موتى، و من آذاها بعد موتى كمن آذاها فى حياتى، و من آذاها فقد آذانى، و من آذانى فقد آذى اللَّه، و ذلك قول اللَّه (ان الذين يوذون اللَّه و رسوله...) الايه». (تفسير قمى جص،ص 170و171، بحارالانوار ج43،ص 25) .
[8]- زبيدى مى‏گويد: «ما روى فى الحديث: (فاطمه بضعه منى، يسعفنى ما يسعفها) اى ينالنى ما يالها، و يلم بى ما يلم بها». (تاج العروس، ج6،ص 139).
[9]- شجنه: به معنى شاخه‏ى درخت و به معنى هر چيزى است كه پاره و شعبه‏اى از كل يك چيز باشد. (تاج‏العروس ج9،ص250).
[10]- فاطمه زهرا 3 ،ص 207.

نوشتن دیدگاه