كيفر ستمگران به فاطمه (سلام الله علیها) در دنيا
از نظر فقهى كسى كه به چهارده معصوم ناسزا بگويد و يا عملى توهين‏آميز در مورد آنان انجام دهد، حكمش قتل است، كه در منابع فقهى مورد بحث فقها واقع شده است.
بنابراين، فاطمه زهرا كه يكى از حضرات معصومين : مى‏باشند، هر گونه اسائه ادب و جرات و جسارت و بغض و كينه عملى به ساحت آن بزرگوار كيفر شديدى در پى خواهد داشت.
از نظر حديثى نيز روايات زيادى در اين زمينه آمده و از جمله از حضرت امام صادق (علیه السلام) مى‏خوانيم كه مى‏فرمايند:
«چون حضرت مهدى (عج) ظهور كند، پس از پاره ای از اقدامات، به كيفر قاتلان ستمگر مادرش فاطمه (سلام الله علیها) مى‏پردازد و به سراغ قبر آنان مى‏رود، آنان را زنده مى‏كند، و به محاكمه مى‏كشد و پس از آن به دارشان آويزانشان مى‏كند و پس از باز كردن از دار، به پيكر كثيفشان آتش مى‏زند.[1]
اين حديث مى‏رساند ستمگرانى كه به خانه آن حضرت هجوم برده، وى را مصدوم نموده، بچه‏اش را كشته و خانه‏اش را به آتش كشيدند، چه كيفر سنگينى در اين جهان دارند.
در اينجا توجه شما را به يك تاريخ زنده، كه نتيجه مطلوبى در اين بحث دارد جلب مى‏كنم:
رسول خدا هنگامى كه مكه را فتح كرد، همه را آزاد ساخته و از انتقام گرفتن چشم‏پوشى نمود، ولى از چهار نفر زن و شش نفر مرد نگذشت و آنان را مهدور الدم اعلام كرد.[2]
از جمله اين اشخاص كه واجب القتل اعلان شد هبار بن اسود بود. او هنگامى كه دختر بزرگ پيامبر (صلی الله علیه و آله وسلم)(حضرت زينب) عازم مدينه بود، به تعقيبش پرداخت و با نيزه‏اى كه به وى زد، باعث شد كه آن بانوى گرامى بچه خود را كه در شكم داشت سقط كند.  
رسول گرامى فرمود: هر كجا به هبار دست يافتيد، دستها و پاهاى او را قطع نموده و سپس به قتل رسانيد. (اقطعوا يديه و رجليه ان قدرتم عليه، ثم اقتلوه)[3] ابن ابى‏الحديد معتزلى مى‏گويد:من اين خبر تاريخى پيامبر را برای نقيب خود ابوجعفر خواندم او گفت: پيامبر          خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) به جهت ترساندن زينب و سقط جنين وى، خون هبار را مباح اعلان كرد. (او اضافه كرد:) از اين حديث استفاده مى‏شود كه اگر پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) در زمان فاطمه (سلام الله علیها)زنده بود، خون آنان كه فاطمه (سلام الله علیها)را ترسانده و محسنش را كشتند، مباح اعلان مى‏فرمود.
ابن ابى‏الحديد پرسيد: اجازه مى‏دهى من جريان ترساندن فاطمه  (سلام الله علیها)و كشته شدن محسنش را از تو نقل كنم؟
او گفت: از من نقل نكن و بطلان آن را نيز نقل نكن، زيرا من متوقفم.[4]
هذا الخبر قراته على النقيب ابى‏جعفر فقال: اذا كان رسول‏اللّه (صلی الله علیه و آله وسلم) اباح دم هباربن الاسود لانه روع زينب فالقت ذا بطنها، فظهر الحال انه لو كان حيا لاباح دم من روع فاطمه حتى القت ذا بطنها...
در نتیجه كيفر دشمنان و ستمگران فاطمه (سلام الله علیها) از نظر شيعه و سنى قتل است و اين مساله موضوعى است مسلم كه دانشمندان فريقين به آن عقيده دارند.
اذيّت به فاطمه (سلام الله علیها) اذيّت به خدا و پيامبر است
اينكه اذيت فاطمه (سلام الله علیها)اذيت خدا و پيامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) است، موضوعى است كه دهها حديث معتبر در اين باره در كتب شيعه و سنى آمده، اينك بدون نياز به تحليل، به چند حديث از آنها تبرك مى‏جوييم:
1- قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم): فاطمه بضعه منى، فمن اغضبها اغضبنى.[5]
رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم)فرمودند: فاطمه (سلام الله علیها) پاره تن من است، هركس او را به خشم آورد، مرا به خشم آورده.
2- عن النبى (صلی الله علیه و آله وسلم): فاطمه بضعه منى، و هى نور عينى، ثمره فوادى، و روحى التى بين جنبى، من آذاها فقد آذانى، و من آذانى فقد آذى اللَّه، و من اغضبها فقد اغضبنى، يوذينى ما آذاها.[6]
پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: فاطمه پاره تن من، نور چشمم، ميوه‏ى دلم و روح و روانم است. هركس او را اذيت كند، مرا اذيت نموده و اذيت من اذيت خداست و كسى كه وى را به خشم آورد، مرا به خشم آورده، اذيت مى‏كند مرا، آنچه فاطمه را اذيت كند.
3- قال النبى (صلی الله علیه و آله وسلم): فاطمه بضعه منى، من آذاها فقد آذانى، و من آذانى فقد آذى اللَّه عز و جل و هذا يدل على عصمتها.[7]
رسول گرامى(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: فاطمه(سلام الله علیها) پاره تن من است، هركس او را اذيت كند مرا اذيت نموده و كسى كه مرا اذيت كند، خدا را اذيت كرده. (سپس ابن ابى‏الحديد مى‏گويد:اين حديث، عصمت فاطمه را در بر دارد.)
4- عن رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم): ان اللَّه عزوجل ليغضب لغضب فاطمه، و يرضى لرضاها.[8]
از پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) آمده است: خداوند با خشم و غضب فاطمه به خشم آيد و با رضاى او راضى مى‏گردد.
5- قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم): فاطمه بضعه منى، يوذينى ما اذاها.[9]
پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلم)فرمودند: فاطمه (سلام الله علیها) پاره تن من است، اذيت مى‏كند مرا، آنچه او را بيازارد.
6- قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم): فاطمه (سلام الله علیها)بنت محمد، و هى بضعه منى، فمن آذاها فقد آذانى، و من آذانى فقد آذى اللَّه.[10]
رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم)فرمودند: فاطمه (سلام الله علیها) دختر محمد است، او پاره تن من بوده، هركس وى را آزار دهد، مرا آزار نموده و كسى كه مرا اذيت كند، خدا را اذيت نموده است.
اين احاديث ششگانه، كه به عنوان نمونه، از كتابهاى معتبر اهل سنت نقل گرديد، مى‏رساند كه خشم فاطمه (سلام الله علیها)باعث خشم خدا و پيامبر مى‏گردد و اساساً رضايت و غضب الهى به رضا و غضب فاطمه (سلام الله علیها)بستگى دارد. و چنانچه ملاحظه فرموديد از اين احاديث به عصمت فاطمه (سلام الله علیها) استدلال نموده و حركت او را معلول اراده و خواست خدا مى‏دانند.
خدا و پيامبر، ستمگران فاطمه (سلام الله علیها) را لعن كرده‏اند
پروردگار عالم در سوره احزاب آيه 57 مى‏فرمايند:
] ان الذين يوذون اللَّه و رسوله لعنهم اللَّه فى الدنيا والآخره[
به يقين كسانى كه خدا و پيامبر او را اذيت مى‏كنند، در دنيا و آخرت ملعون بوده و از رحمت الهى دور مى‏باشند.
قطع نظر از روايات خاصه كه از طريق شيعه نقل شده، اگر همان شش حديث مذكور را كه در اين فصل از كتب معتبره عامه نقل نموديم كه «اذيت فاطمه (سلام الله علیها) را اذيت خدا و پيامبرش مى‏دانند» و با اين آيه شريفه كنار هم گذاشته و نتيجه بگيريم، به اين ثمره خواهيم رسيد كه هر كس فاطمه (سلام الله علیها)را اذيت كرده و در حق او ستمگرى نموده و به خانه او تجاوز كرده و... در دنيا و آخرت ملعون بوده و از رحمت الهى محروم و به عذاب دردناك در قعر آتش جهنم گرفتار خواهد آمد. علاوه بر اين، استدلال و استنتاج، از تفسير على بن ابراهيم نقل شده كه اين آيه در مورد كسانى نازل شده، كه حق على (علیه السلام) را غصب كنند و فاطمه (سلام الله علیها)را از حقش محروم نموده و وى را به خشم آورند...[11]
]ان الذين يوذون اللَّه و رسوله لعنهم اللَّه فى الدنيا و الاخره و اعدلهم عذابا مهينا[ نزلت فيمن غصب اميرالمؤمنين حقه و اخذ حق فاطمه و آذاها...)
پس، با اين بيان روشن (ايذاء فاطمه (سلام الله علیها)، ايذاء خدا و پيامبر(صلی الله علیه و آله وسلم)، موذيان خدا و پيامبر ملعونند، پس موذيان و مبغضان فاطمه ملعونند). ملاحظه مى‏شود كه خداوند دشمنان و ستمگران فاطمه (سلام الله علیها)را در قرآن مجيد ملعون خوانده است.
اما از نظر پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) نيز، از طريق اهل سنت، از ابن‏عباس در يك حديث مفصل در مورد حضرت فاطمه (سلام الله علیها)چنين آمده است:
اللهم العن من ظلمها و عاقب من غصبها، و ذلل من اذلها، و خلد فى نارك من ضرب جنبها حتى القت ولدها، فتقول الملائكه عند ذلك. (آمين).[12]
خداوندا! هر كس فاطمه را مورد ستم قرار دهد از رحمت خود دور بدار (لعنتش كن)و غاصبين حقش را عذاب كن و كسى كه او را خوار گرداند، خوارش فرما و آنان كه به پهلوى او مى‏زنند و باعث سقط فرزندش مى‏شود براى هميشه در آتش دار، (اين دعاها با آمين ملائكه به اجابت مى‏رسد.)
چنانچه ملاحظه مى‏كنيد در اين حديث پيامبر خدا ستمگران و غاصبين حق فاطمه (سلام الله علیها) را ملعون خوانده و آنان را براى هميشه اهل آتش مى‏داند.
آنچه پيامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) در معراج مشاهده كردند!
عن ابن‏عباس: قال: قال رسول‏اللَّه (صلی الله علیه و آله وسلم): لما عرج بى الى السماء رايت على باب الجنه: لا اله الا اللَّه، محمد رسول‏اللَّه، على حبيب‏اللَّه، الحسن و الحسين صفوه اللَّه، فاطمه امه اللَّه، على مبغضيهم لعنه اللَّه.[13]
ابن‏عباس از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) نقل مى‏كند كه فرمودند: من در معراج ديدم كه بر در بهشت نوشته شده بود: «معبودى نيست جز خدا، محمد رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم)، على حبيب الهى، حسن و حسين برگزيده حق، فاطمه(سلام الله علیها) كنيز پروردگار و بر دشمنان آنان لعنت باد.»
اين حديث نيز مى‏رساند كه دشمنان فاطمه(سلام الله علیها) مستحق لعنت خدا در دنيا و آخرتند.[14]
كيفر اخروى دشمنان فاطمه زهرا (سلام الله علیها)
اگر به دقت به آيات قرآن مجيد نظرى بيافكنيم و رابطه برخى از آيات آن را در مورد حضرت زهرا(سلام الله علیها) مورد توجه قرار دهيم، خواهيم ديد كه پروردگار عالم عذاب دردناك و خواركننده‏اى براى دشمنان آن حضرت وعده مى‏دهد.
از جمله در آيه‏ى 61 سوره توبه مى‏فرمايد: } و الذين يوذون رسول‏اللَّه لهم عذاب اليم؛ كسانى كه پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلم)را اذيت مى‏كنند به عذاب دردناكى گرفتار آيند.{
و در آيه 57 احزاب مى‏فرمايد: ]ان الذين يوذون اللَّه و رسوله لعنهم اللَّه فى الدنيا و الاخره و اعدلهم عذابا مهينا[؛ به يقين كسانى كه به ايذا خدا و پيامبر مى‏پردازند در دنيا و آخرت از رحمت الهى به دور بوده، عذاب خواركننده‏اى در انتظار آنان است.
با توجه به بحثهايى كه در همين فصل داشتيم و ثابت كرديم كه « ايذاء فاطمه (سلام الله علیها)ايذاء خدا و پيامبر است» چنين نتيجه مى‏گيريم كه دشمنان فاطمه طبق همين دو آيه و آيات مشابه ديگر، در آتش ابدى كه از قهر خدا سرچشمه مى‏گيرد قرار خواهند گرفت.
و در حديثى رسول خدا در اين زمينه مى‏فرمايند: هركس با دشمنى فاطمه و اهل‏بيت من از دنيا برود كافر از دنيا رفته و بوى بهشت به مشام او نمى‏رسد و در پيشانى او
مى‏نويسند اين شخص از رحمت خدا به دور است.[15] ... من مات على بغض آل محمد جا يوم القيمه مكتوب بين عينيه آيس من رحمه‏اللَّه، الا و من مات على بغض آل‏محمد مات كافرا، الا و من مات على بغض آل‏محمد لم يشم رائحه الجنه.)
و در حديث ديگرى از طريق عامه از حضرت سلمان نقل شده كه پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) در مورد دشمنان فاطمه (سلام الله علیها) فرمودند:
يا سلمان! ويل لمن يظلمها و يظلم بعلها اميرالمؤمنين عليا و ويل لمن يظلم ذريتها و شيعتها.[16]
يا سلمان! واى بر آن ستمگرانى كه به فاطمه و شوهرش على اميرالمؤمنين ستم كنند؟! حتى واى بر آنان كه بر فرزندان و شيعيان فاطمه جفا نمايند.
قابل توجه است كه در اين حديث ضمن تأکید بر لقب اميرالمؤمنين بر حضرت على (علیه السلام) آن هم در مدرك معتبر اهل سنت، دشمنان فاطمه (سلام الله علیها) و شوهر و فرزندان و شيعيان او را تهديد به كيفر و عذاب الهى مى‏نمايد، و مى‏رساند كه چنين افرادى روزگار سياهى در پيشگاه خدا خواهند داشت.[17]
-------------------------------------------------------
[1]- بحارالانوار، ج 52، ص 386، ح 201
[2]- 1- عكرمه بن ابى جهل 2- هبار بن اسود 3- عبداللَّه بن سعد 4- مقيس بن صبابه 5- حويرث بن نفيل 6- عبداللَّه بن هلال 7- هند دختر عتبه 8- ساره كنيز خواننده 9- و قينتين 10- قريبا. شرح نهج البلاغه ابن ابى‏الحديد، ج 17، ص 275.
[3]- شرح نهج البلاغه ابن ابى‏الحديد، ج 18، ص 14.
[4]- شرح ابن ابى‏الحديد، ج 14، ص 193.
[5]- كنزالعمال، ج 12، ص 108 ش 34222- جامع الصغير سيوطى، ج 2، ص 208 ش 58333
[6]- مسند احمد حنبل ج 4، ص 329.
[7]- ابن ابى‏الحديد، ج 16، ص 273.
[8]- فرائد السمطين، ج 2، ص 46 ش 378.
[9]- صحيح مسلم، ج 16، ص 3 به شرح نووى.
[10]- محجه البيضاء، ج 4، ص 210.
[11]- عوالم، ج 11، ص 110و بحارالانوار، ج 43، ص 25، ح 23.
[12]- فرائدالسمطين، ج 2، ص 35، ح 371.
[13]- فرائدالسمطين، ج 2، ص 74 ش 396.
[14]- تحلیل سیره فاطمه الزهرا 3 ص 251
[15]- تفسير كشاف، ج 3، ص 82، فرائد السمطین ، ج 2، ص 255 ش 252- طرائف، ص 267- فخر رازى، ج 27، ص 165- قرطبى، ج 8، ص 43 ،(ذیل سوره شورى/ 23)،  تفسیر نمونه، ج 20، ص 413- سفينه، ج 1، ص 201. 
[16]- فرائدالسمطين، ج 2، ص 67، ش 391.
[17]- تحلیل سیره فاطمه الزهرا 3، ص 252.

نوشتن دیدگاه