چون غاصبين با توطئه قبلى، خلافت على (علیه السلام) را اشغال كردند، فاطمه‏ى زهرا (سلام الله علیها)، در كنار شوهر و فرزندانش به يك تلاش همه ‏جانبه دست زد و شبانه به در خانه‏هاى مهاجرين و انصار آمد و گفت:
« اى مهاجرين و انصار! به يارى خدا بشتابيد. من دختر پيامبر شما هستم و شما با آن حضرت بيعت كرده‏ايد كه از او و فرزندانش مثل خود و فرزندانتان دفاع كنيد. بنابراين بر تعهدات خويش عمل نماييد. (ولى كسى او را يارى نكرد.)»
در اين حديث آمده است كه فاطمه (سلام الله علیها) چهل شب متوالى اين دعوت را ادامه داد، ولكن با بى‏مهرى و بى‏تفاوتى آنان روبرو گشت.[1]
حضرت امام باقر (علیه السلام) در اين زمينه مى‏فرمايند:
ان عليا حمل فاطمه على حمار، و ساربها ليلا الى بيوت الانصار يسألهم النصره، و تسألهم فاطمه الانتصار له...[2]
على (علیه السلام) فاطمه (سلام الله علیها) را شبانه در حالى كه وى را بر مركب سوار نموده بود، به در خانه‏هاى انصار مى‏آورد و علاوه بر خود على (علیه السلام)، فاطمه(سلام الله علیها) نیز از آنان براى خلافت حضرتش استمداد مى‏كرد.  
مرحوم شُبّر با سند معتبر از طريق سليم بن قيس از حضرت سلمان و عموى پيامبر خدا (عباس) نقل نموده، كه حضرت على (علیه السلام) به همراه فاطمه، حسن و حسين : به همه‏ى اصحاب بدر مراجعه نموده و از آنان براى گرفتن خلافت خويش استمداد نمود ولكن جز عده‏اى قليل اعلان آمادگى نكردند. حضرت به آن گروه افرادى كه جواب مثبت داده بودند فرمود: فردا صبح همگى به نشانه‏ى بيعت براى مرگ، سرهاى خويش را تراشيده و سلاح بر دست در فلان جا آماده شويد.
در اين حديث آمده است كه جز سلمان، ابوذر، مقداد و زبير كس ديگرى به صحنه نيامد.[3]
و در يك حديث ديگر (خطبه‏ى طالوتيّه) مى‏خوانيم كه در پى دعوت آن حضرت و فاطمه‏ى زهرا 8، شبانه سيصد و شصت نفر اعلان آمادگى كردند و اميرالمؤمنين (علیه السلام) فرمودند: هركس مى‏خواهد فردا در كنار من با تمام وجود، با دشمنان به مبارزه برخيزد، سرهاى خويش را تراشيده و با حمل سلاح و شمشير در فلان مكان (احجارالزّيت) حاضر گردد. اميرالمؤمنين(علیه السلام) به نشانه‏ى آمادگى براى مرگ، خود سرش را تراشيد و در احجارالزيّت حاضر شد و در آن روز جز پنج نفر: (ابوذر، مقداد، حذيفه، عمار و سلمان)از كسى خبرى نشد...[4]
و معاويه بن ابوسفيان در نامه‏اى كه براى اميرالمؤمنين(علیه السلام) نوشته، به اين قضيه تلخ اشاره نموده، مى‏گويد:  
«به ياد مى‏آورم آن روزگار را كه زن خود را بر چهارپايى سوار مى‏كردى و دست حسن و حسين 8را مى‏گرفتى و از همه‏ى اهل بدر و ساير اصحاب پيامبر استمداد مى‏نمودى، ولى جز چهار و يا پنج نفر اعلان آمادگى نكردند.[5]
آنچه از اين احاديث و قضاياى تاريخى به بحث ما مربوط مى‏باشد، اين است كه فاطمه‏ى زهرا (سلام الله علیها)براى خلافت اميرالمؤمنين(علیه السلام) و مبارزه با غاصبين خلافت، از آبرو و شخصيت خويش مايه گذاشته و سعى مى‏كرد على (علیه السلام) را در رسيدن به اين هدف يارى نمايد، ولى...
-----------------------------------------------------
[1] عوالم، ج 11 ، ص 600.
[2]- ابن ابى‏الحديد، ج 6، ص 13.
[3]- جلاءالعيون، ج 1، ص 191.
[4]- اصول كافى، ج 8، ص 33.
[5]-  ابن ابى‏الحديد، ج 2، ص 47: «و اعهدك امس تحمل قعيده بيتك ليلا على حمار و يداك فى يدى ابنيك الحسن والحسين، فلم تدع احدا من اهل بدر والسوابق الا دعوتهم الى نفسك... فلم يجبك منهم الا اربعه او خمسه...» 

نوشتن دیدگاه