ْآورده اند که جابر بن عبدالله انصاري که يکي از اکابر صحابه بود در آخر عمر به ضعف پيري و عجز مبتلا شده بود. محمد بن علي بن الحسين عليه السلام المعروف بالباقر به عيادت او رفت و او را از حالش سؤ ال فرمود. گفت : در حالتي ام که پيري از جواني و بيماري از تندرستي و مرگ را از زندگاني دوست تر دارم . محمد گفت که : من با وي چنانم که اگر مرا پير دارد دوست تر دارم و اگر جوان دارد جواني دوست تر دارم و اگر بيمار دارد بيماري و اگر تندرست دارد تندرستي و اگر مرگ دهد مرگ و اگر زندگاني ، زندگاني را دوست مي دارم .
جابر چون اين سخن شنيد به روي محمد بوسه داد و گفت : صدق رسول الله صلي الله عليه و آله وسلم که مرا گفت که يکي از فرزندان مرا بيني هم نام من و هو يبقر العلم بقراکما يبقر الثور الارض و به اين سبب او را باقر علوم الاولين و الاخرين گفتند و از معرفت اين مراتب معلوم شود که جابر در مرتبه اهل صبر بوده است و محمد در رتبه رضا.(1)

منابع مقاله:
داستانهاي حکيمانه در آثار استاد حسن زاده آملي ، هيئت تحريريه انتشارات نبوغ؛
پينوشت:
1- هزار و يک نکته ، ج 1 و 2، ص 171.