و سيّد ابن طاووس از براى شب آخر ده ركعت نماز نقل كرده به كيفيّتى كه در اقبال مذكور است، و در جمعه آخر ماه رمضان وداع جمعه ها بد نيست. شيخ صدوق و سيّد ابن طاووس روايت كرده اند از جابر بن عبد اللّه انصارى كه گفت: رفتم به خدمت حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)در جمعه آخر ماه رمضان چون نظر آن حضرت بر من افتاد فرمود كه: «اى جابر اين آخر جمعه اى است از ماه رمضان، پس آن را وداع كن و بگو:
اللّهُمَّ  لا  تَجْعَلْهُ  آخِرَ  الْعَهْدِ  مِنْ  صِيامِنا  اِيّاهُ * فَاِنْ  جَعَلْتَهُ  فَاجْعَلْني مَرْحُوماً  وَلا  تَجْعَلْني  مَحْرُوماً».
پس به درستى كه هركه اين دعا را در اين روز بخواند به يكى از دو خصلت نيكو ظفر مى يابد، يا به رسيدن به ماه رمضان آينده يا به آمرزش خدا و رحمت بى انتها».
و شيخ مفيد فرموده در كتاب مسارّ الشّيعه كه در شب آخر ماه رمضان ختم مى شود نوافل ماه رمضان يعنى آن هزار ركعت، به ترتيبى كه سابقاً ] در صفحه 504 [ به شرح رفت، و مستحب است در آن شب ختم كردن قرآن و خوانده مى شود در آن شب دعاى وداع و آن شب شبِ بسيار با بركتى است.
مؤلّف گويد كه:  سزاوار است از براى كسى كه قرآن ختم كند آن كه بخواند دعاى حضرت علىّ بن الحسين(عليهما السلام)را كه اوّل آن دعا اين است:  اللّهُمَّ  اِنّك  اَعَنْتَني  على  خَتْمِ  كِتَابِكَ... تا آخر دعا كه در صحيفه كامله است و دعاى چهل و دوّم آن است.