بدان كه فضيلت ماه شعبان زياده از ماه رجب است و منسوب است به حضرت خاتم الأنبياء(صلى الله عليه وآله)، و در روزه اش ثواب بسيارى روايت شده و از حضرت صادق(عليه السلام)منقول است كه: «چون حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)ماه شعبان را مشاهده مى نمودند امر مى فرمودند ندا كننده اى را كه ندا كند در ميان مردم كه، اى اهل مدينه من رسولم از جانب رسول خدا به سوى شما. و مى فرمودند كه شعبان ماه من است، خدا رحمت كند كسى را كه يارى كند مرا بر ماه من. پس حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام)فرمود: از روزى كه نداى منادى آن حضرت را شنيدم روزه شعبان را ترك نكردم و تا زنده ام ترك نخواهم كرد إن شاء اللّه تعالى. و فرمود كه: روزه دو ماه متتابع، يعنى شعبان و ماه رمضان توبه است از جانب خداوند براى گناهان».
و به روايت عالى السّند از حضرت امام رضا(عليه السلام)منقول است كه: «هركه يك روز شعبان را از براى خدا روزه بدارد داخل بهشت گردد، و هركه در هر روز از شعبان هفتاد مرتبه استغفار كند در قيامت در زمره ] و جماعت [ رسول خدا(صلى الله عليه وآله)محشور شود، و گرامى داشتن خداوند او را واجب گردد، و هركه در شعبان تصدّقى كند اگرچه به نصف دانه خرما باشد، حق تعالى بدن او را به آتش جهنّم حرام گرداند... الخ».
و چون اين ماه منسوب به حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)است، صلوات بسيار بايد بر آن حضرت فرستاده شود تا شفاعتِ آن حضرت شامل حال او شود. چنانچه در روايت وارد شده بهترين
دعاها در ماه شعبان استغفار است. و بهتر آن كه در هر روزى هفتاد مرتبه بگويد: «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَأَسْألُهُ التَّوْبَةَ». و به سندهاى معتبر منقول است كه: «هركه در هر روز از ماه شعبان هفتاد مرتبه بگويد:  اَسْتَغْفِرُ  اللّهَ  الَّذي  لا  اِلهَ  اِلاّ  هُوَ  الرَّحْمنُ  الرَّحيمُ  الْحَيُّ  الْقَيُّومُ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ; حق تعالى روح او را در افق مبين جاى دهد، و آن فضاى وسيعى است در پيش عرش و در آن فضا نهرها جارى است و قدح ها در كنار آن نهرها است به عدد ستاره هاى آسمان». و در بعضى از روايات «الحيّ القيّوم» پيش از «الرّحمن الرّحيم»  است و هر دو خوب است.