نماز توبه
ماه ذي القعده اولين ماه از ماههاي حرام است که در آن جنگ با کفار هم حرام شمرده شده است و اگر اينگونه است، پس معصيت خدا و نافرماني او - که در حقيقت اعلام جنگ با خداست - چه حکمي دارد؟!
اين نکته ي لطيف را عارف کامل مرحوم حاج ميرزا جواد آقا ملکي تبريزي در کتاب «المراقبات» متذکر مي شود و آنگاه با دستوري خاص، هديه اي گرانبها را پيش روي سالکان راه حق مي گذارد:
«بر سالک مراقب است که در آغاز اين ماه، با توبه اي راستين و خالصانه به پيشباز ماه رود و چه بجاست که در نخستين يکشنبه ي اين ماه، مراسم توبه اي را که در روايت زير آمده است، به جاي آورد؛ تا به ثوابي عظيم دست يابد:
روايت شده که روز يکشنبه اي از ماه ذي القعده، پيامبر - صلي اللّه عليه وآله وسلّم - بيرون آمد و رو به يارانش فرمود: «مردم! کدامين يک از شما خواستار توبه است»؟ همگان گفتند: «اي پيامبر خدا! همه خواستار توبه ايم». پيامبر فرمود: «غسل کنيد و وضو بگيريد و چهار رکعت نماز بگزاريد. در هر رکعت يک بار «حمد»، سه بار «قل هو اللّه»، يک بار «قل اعوذ بربّ الفلق» و يک بار «قل اعوذ بربّ الناس» را بخوانيد و در پايان، هفتاد بار استغفار کنيد و پوزش خواهيد و آن را با گفتن «لا حول و لا قوة الا بالله العلّي العظيم» پايان دهيد و سپس بگوييد: «يا عزيز يا غفار اغفرلي ذنوبي و ذنوب جميع المؤمنين و المؤمنات فانّه لا يغفر الذنوب الا انت؛ اي عزيز ! اي بخشاينده ! اي مهربان ! گناهان مرا و گناهان همه ي مردان و زنان مؤمن را ببخشاى؛ که جز تو کسي گناهها را نمي بخشايد».
سپس فرمود: «هيچ مسلماني نيست که اين نماز را بگزارد، جز اينکه از آسمان بدو ندا شود: اي بنده ي خدا! توبه ي تو پذيرفته شد و گناهان تو بخشوده؛ اينک کار خويش از نو آغاز کن. فرشته اي نيز از فرود عرش بدو مي گويد: اي بنده ي خدا! خوشا به حالت، مبارک باد بر تو و بر خاندان و خانواده ي تو. ديگري بدو ندا مي دهد: اي بنده ي خدا! باک مدار که خصمان و مدّعيان خود در قيامت را، خرسند ساختى. ديگري ندا مي دهد: اي بنده ي خدا! با ايمان بميرى، دين از تو دور مباد و قبرت گسترده باد و نورانى. ديگري مي گويد: اي بنده ي خدا! پدر و مادر از تو خرسندند، گناهان آنها و گناهان تو و گناهان خاندان تو بخشوده است و روزي تو در دنيا و آخرت گسترده است و جبرئيل بدو ندا مي دهد: دل خوش دار من همراه با فرشته ي مرگ (ملک الموت) نزد تو خواهم آمد و بدو فرمان خواهم داد با تو مهربان باشد؛ تا مرگ، تو را هيچ نيازارد و روح از جسمت به آرامي و خوشي بيرون رود». گفتند: «اي رسول خدا! اگر کسي اين اعمال را در زمان ديگري به جاي آرد چه»؟ فرمود: «همان پاداش و خواص را دارد». و در پايان افزود: «اينها را جبرئيل در شب معراج به من آموخت».(1)
خداوند به حق حسينش، ما را اهل عمل و ذکر قرار دهد؛ ان شاء اللّه.
پي نوشت:
1- المراقبات ؛ ص 309-308.