روى انها عليهاالسلام لا تدع احداً من اهلها ينام تلك الليلة (ليلة القدر)، و تداويهم بقلة الطعام و تتأهّب لها من النهار، و تقول:
مَحْرُومٌ مَنْ حُرِمَ خَيْرَها.
(25) سخن آن حضرت در فضيلت شب قدر
روايت شده: در شب قدر آن حضرت نمى گذاشت افراد خانواده اش به خواب روند، و با كم غذا دادن به ايشان، آنان را بيدار نگاه مى داشت، و براى اين منظور در روز قبل مواردى را آماده مى كرد، و مى فرمود:
محروم و زيانكار كسى است كه از خير شب قدر محروم باشد.
قولها في ايثار الضيف
روى ان رجلاً جاء الى النبى صلى الله عليه و آله، فشكا اليه الجوع، فقال رسول الله: من لهذا الرجل الليلة؟ فقال على عليه السلام: انا له يا رسول الله، فاتى فاطمة عليهاالسلام فقال لها: ما عندك يا ابنة رسول الله؟ فقالت:
ما عِنْدَنا اِلاَّ قُوتُ الصَّبِيَّةِ، لكِنَّا نُؤْثِرُ بِهِ ضَيْفَنا.
(26) سخن آن حضرت در گرامى داشتن ميهمان
روايت شده: مردى نزد پيامبر آمد و از گرسنگى شكايت كرد، آن حضرت فرمود: امشب چه كسى او را سير مى كند، حضرت على عليه السلام فرمود: اى پيامبر من، آنگاه نزد حضرت فاطمه عليهاالسلام آمده و گفت: اى دختر پيامبر نزد تو چيزى هست؟ فرمود:
نزد ما غذائى جز غذاى كودكان باقى نمانده است، امّا ما ميهمانمان را بر خود مقدم مى داريم.
قولها في تقديمها الجار على نفسها
عن الحسن عليه السلام: رأيت امى فاطمة عليهاالسلام قامت في محرابها ليلة جمعتها، فلم تزل راكعة ساجدة، حتّى اتّضح عمود الصبح، و سمعتها تدعو للمؤمنين و المؤمنات و تسمّيهم و تكثر الدعاء لهم، و لا تدعو لنفسها بشى ء، فقلت لها: يا امّاه، لم لا تدعين لنفسك كما تدعين لغيرك؟ قالت:
يا بُنَىَّ! اَلْجارُ ثُمَّ الدَّارُ.
(27) سخن آن حضرت در مقدم داشتن همسايه بر خود
از امام حسن عليه السلام روايت شده كه فرمود: مادرم حضرت فاطمه عليهاالسلام را در شب جمعه اى در محراب عبادت ديدم، همواره در ركوع و سجود بود، تا آنكه طلوع فجر شد، و مى شنيدم كه زنان و مردان را نام برده و بسيار براى آنها دعا مى كند ولى براى خود دعائى نفرمود، گفتم: اى مادر چرا همانگونه كه براى ديگران دعا مى كنى براى خودت دعا نمى نمائى؟ فرمود:
پسرم! ابتدا همسايه آنگاه خاندان خود.