اشارات :: بهمن 1381، شماره 45
خدیجه پنجی
برخیز ابراهیم! ...
این صدای وحی است که تو را می‏خواند. ابراهیم! برخیز و تمام دل بستگی‏ات ـ اسماعیل ـ را برای قربانی آمده ساز! تو، در آستانه‏ی امتحان دشواری قرار گرفته‏ای! باید، دوباره «تبر» به دست‏گیری و قیام کنی! مگر نه این‏که در یک دل؛ دو عشق نگنجد! برخیز و ذبح عظیمت را، مهیّا کن!
چه انتخاب سختی پیش رو دارد ابراهیم! درهای آسمان باز شده است و کاینات، مبهوت و مضطرب، انتظارِ تصمیم بزرگ وی را می‏کشند. ساکنان عرش، چشم به قلب و دهان او دوخته‏اند و آن طرف، «ابلیس»، بی‏صبرانه و مشتاق، لحظه‏ی فرو ریختنِ وسعت یقین و صبر پیامبر را انتظار می‏کشد!
و در این میانه، «خدا»، صبورتر از همیشه، وَفای بهترین بنده‏اش را به تماشا نشسته است.
ابراهیم، سابقه‏ی درخشانی دارد. تاریخ، سرشار از لحظه‏ها و تصاویر ناب و بی بدیلِ عشقِ شورانگیز و عارفانه‏ی او به خداست. کدام آزمون، شرمنده‏ی سربلندی و پیروزی‏اش نیست و کدام آتش، وام‏دارِ عمیقِ عشق الهی‏اش؟!

نوشتن دیدگاه