اشارات :: آذر 1386، شماره 103
فاطمه‏سادات احمدى ميانكوهى
خدايا، در اين روز دلم را درياب! موج‏هاى فتنه و هوا و هوس، سرزمين دلم را دربرگرفته است و در تلاطمى سخت، هر يك ديگرى را چونان شتران، بر هر سو روان مى‏سازد.
الهى، دلم را كعبه خود گردان و به نور ايمانت محكم كن؛ آنچنان كه هيجان هر موجى در تماس با سينه‏ام فرو نشيند و احساسم چون اسب مهار شده، رام گردد.
پروردگارا! آن‏گونه كه در اين روز خشكى‏هاى زمين را در دل امواج گستردى و توفان آب‏هاى سركش را از كبر و غرور و سركشى بازداشتى، از كعبه دلم، زيبايى‏هاى فضايل را بگستر تا طوفان سركش و طغيان نفسم را مهار كند و كوه‏هاى سخت و مرتفع عدالت را بر دوش خود حمل كند؛ چشمه‏هاى حكمت و سخاوت از فراز كوه‏ها بجوشد و دره‏هاى آن از معادن گران‏سنگ عفاف پوشيده شود و با قله‏ها و صخره‏هاى شجاعت، از لرزش و اضطراب بازماند.
معبودا!
در اين روز، مرا براى طواف خودت در خانه و كعبه دلم محرم ساز!

نوشتن دیدگاه