درباره ى ابلاغ سوره ى توبه به مشركان، مراجعه شود به كتب مختلف تفسير و از جمله تفسير الميزان مجمع البيان و غيره. (ص 22)
درباره ى جنگ تبوك، و اقات على (ع) در مدينه، به كتب تاريخ شيعه، ماخذ حديث منزلت و به كتاب گرانقدر الغدير مراجعه شود. (ص 22)
درباره ى افك، در متن كتاب به اسناد برادران اهل سنت، توجه بوده است. براى آگاهى از روايات مختلف و نظر استاد علامه ى طباطبائى، به تفسير الميزان، سوره ى مباركه ى نور (آيات 11 و 12) مراجعه شود. (ص 56)
سخنان خليفه ى دوم در هنگام وفات:
لو كان ابوعبيده حيا، لاستخلفته و قلت لربى لوسالنى سمعت نبيك يقول ابوعبيده امين هذه الامه (شرح نهج البلاغه، ج 1 ص 162- 163). (ص 73)
جنگهاى ردّه: اين ابتلاء اول ابوبكر را افتاد كه اهل ردّه مسلمانان، و اهل شهادت بودند و در زكوه، تنها خلاف كردند، كه ركنى است از اركان شريعت (لغت نامه به نقل از النقض ص 143). (ص 99)
در ترجمه، اصل خطابه هاى زهرا (ع) را نقل نكرده ايم، مأخذ مؤلف شهيد. شرح ابن ابى الحديد بوده است. براى يافتن اصل خطابه ها، مى توان به كتابهائى مانند: احتجاج طبرسى بحار جلد 43، بلاغات النساء و شرح ابن ابى الحديد و غيره مراجعه كرد. (ص 115)
آيات 3 و 4 سوره ى الملك و نيز آيه ى 42 از سوره ى فصلت. (ص 121)
عذر تكما ان الحمام...
اين ابيات از شعر مفصل ابن ابى الحديد، در مدح امام على عليه السلام است. (ص 123)
ترجمه ى آيات قرآن كريم از ترجمه ى مرحوم الهى قمشه اى أخذ شده است. 1
نكوهش خليفه ى دوم از ماجراى سقيفه: (ص 134)
قال: ان بيعه ابى بكر كانت فلته، و فى الله شرها، فمن عاد الى مثلها فاقتلوه...
(ص 136) (شرح نهج البلاغه، ج 2- ص 123)
حديث وصايت يا دعوت: هنگامى كه آيه ى شريفه ى «وانذر عشيرتك الاقربين» بر رسول خدا (ص) نازل شد، خويشان نزديك خود را دعوت فرمود و آنها را، بسوى خداى يگانه فرا خواند، اولين كسى كه از آن جمع، به يارى و هوادارى او (ص)، برخاست على (ع) بود. آن گاه پيامبر با اشاره به على فرمود:
«ان هذا اخى و وصيى و خليفتى فيكم، فاسمعوا له، و اطيعوا...»
براى آگاهى به اقوال گوناگون در اين باب و اشكال مختلف حديث به متن عربى الغدير، از ص 278 به بعد مراجعه شود. (ص 166)
خواننده ى گرامى توجه دارد كه معنى آيه كه از ترجمه ى مرحوم الهى قمشه اى گرفته شده است، و تا آن جا كه مترجم نيست در فارسى جز به آن گونه نيافت، با آن چه مؤلف شهيد آورده است تفاوت هايى دارد. (ص 169)