مقاله ها

فرزند حسین علیه ‏السلام ، وارث سرمایه آسمانی پدر، میراث نامیرای کربلا، چشم می‏گشاید.
نواده علی علیه‏ السلام ، زاده پاکی ‏ها، زایر خاطرات سرخ نینوا، شاهد شهامت و شیدایی، چشم می‏گشاید.
سرچشمه زهد و تقوا، منبع اخلاص و ایمان، مرجع حکمت و معرفت، چشم می‏گشاید.
قافله ‏سالار کاروان زخم‏های عاشورایی، پیام ‏آور نهضت نینوا می‏ آید؛ او که خاک از سجده‏گاه بندگی خالصانه‏ اش، شکوفه ‏باران می‏شود و چشمه ‏های معرفت از محراب عبادتش می‏جوشد.
او که نخل قامتش به نماز و نیایش بارور می‏شود و استوانه‏ های وجودش از ایستادن ‏های طولانی در آستانه حضرت دوست و اقامه مکرر برای نماز و مناجات، خسته و لرزان نمی‏شود.
او که نجوای نیایش ‏های عاشقانه ‏اش، دایرة المعارف عرفان و آگاهی است و صحیفه سجادیه را برای همیشه تاریخ ذخیره ساخته است.
او که از درخشش نگاهش، هزار فانوس، هدیه زمینیان می‏شود و از بهار کلامش، دروازه‏ های بهشت، بر اهل خاک گشوده می‏شود.
او که آبی نیایش را در دریایی بی‏کرانه جانش به بشریت هدیه داده و از خنکای نسیم روضه رضوان زهد و تقوایش، دل‏ها را طراوت بخشید. مسافر عاشورایی، شاهد شهادت و شاعر شعر نینوا، چشم می‏گشاید تا چشم دنیا را به دروازه ‏های نامکشوف گذشت و ایثار، نیایش و ایمان و اخلاص بگشاید، تا با صحیفه‏ های معرفتش، الفبای سعادت را برای نوآموزان بندگی حضرت حق، هجی کند، تا دریچه نادیدنی‏ های دیدنی و ناشنیدنی‏ های شنیدنی را به ذهن بسته بشر بگشاید و تا از کوچه ‏های سرخ حضورش، اعجاز شهامت و شهادت در مسیر الهی را به همه نشان دهد.

حورا طوسی

نوشتن دیدگاه